Frans en Ria van Hal hebben in 2016 de Nijmeegse Vierdaagse gewandeld. In dit bericht lees je wat zij meemaakten tijdens vier dagen wandelen.
Van 19 tot 22 juli 2016 hebben wij, Ria en Frans van Hal de 100ste Nijmeegse wandel Vierdaagse meegelopen.
We hebben in de drie voorgaande jaren de Vierdaagse ook uitgelopen, maar moesten toch meedoen met de loting voor de 100ste speciale editie.We hadden geluk en zijn beiden ingeloot. Hiervan krijg je ruim tevoren bericht zodat je je kunt voorbereiden en beginnen met training.
We hebben als training o.a. de Doetinchemse en de Barchemse Vierdaagse, elk vier keer 20 kilometer gelopen.
In Nijmegen is de kortste afstand 30 km en alleen voor jeugdigen van 12 tot 16 jaar en senioren vanaf 60 jaar.Mannen van 16 tot 18 jaar moeten minimaal 40 km lopen. Tussen 18 en 50 jaar moeten zij 50 km lopen. Vanaf dat mannen 60 zijn mogen zij 40 km lopen.Vrouwen tussen 18 en 60 jaar moeten 40 km lopen voor een kruisje.Dit is een hele afstand die wel enige training vergt.
Maandag is voor ons ,traditioneel het moment waarop wij onze de startkaart halen en ons installeren voor de overnachtingen. We kunnen slapen in de woning van het gezin van mijn broer en schoonzus die in de wijk Lindenholt in Nijmegen west wonen en die met de Vierdaagse graag op vakantie gaan.
Dinsdagmorgen om 7.15 uur zijn wij gestart met ongeveer 30.000 mensen die allemaal stonden te trappelen om van start te gaan.De 50– en de 40- km wandelaars starten op een vroeger tijdstip.Maar voordat alle 30.000 wandelaars van het parcours 30 km hun polsbandje hebben laten scannen was het 45 minuten later ; er stonden lange rijen hutje mutje op elkaar gepropt.s’- Morgens werden de wandelaars uitgezwaaid door ,redelijk dronken, studenten die de hele nacht hadden doorgefeest van de huurpenningen die ze ontvingen van de wandelaars die tijdelijk hun kamers huurden. Na de start kropen zij weer in hun bed om hem om 5 uur weer te verhuren voor de overnachting van wandelaars.
De eerste dag was vreselijk warm en na 12 uur kregen de eerste wandelaars het echt warm.Motorambulances en ambulances op het parcours reden af en aan, ook tegen de looprichting in en ook tussen de wandelaars.Het maakte heel veel indruk op ons toen wij schreeuwende mensen hoorden die riepen dat iedereen opzij moest voor de ambulances.
Wat gebeurde daar allemaal??
Vóór en op de Waalbrug, bij binnenkomst van de karavaan, zagen wij op meerdere plekken mensen die spontaan omvielen en opgevangen moesten worden door andere wandelaars en EHBO’ ers op de route. Het was erg beangstigend allemaal!
Woensdagmorgen mochten we vanwege de hitte drie kwartier eerder starten en ons een half uur later afmelden; er was dus meer tijd om te rusten of rustiger te lopen en meer tijd nemen om water te drinken of om je pet of sjaal door het water te halen. Water, dat langs de weg werd aangereikt door aanwonenden.Al dat water werd ons gegeven in de vorm van sproeiers over de weg en complete koude douches. Ontelbare bakjes en schoteltjes met komkommer, zoute dropjes, zoute tucjes, chips – tomaat – worteltjes, te veel om op te noemen, totdat je ‘s middags totaal bent “aangegeten”en bijna geen komkommer meer kunt zien.Het was allemaal heel lief en zeer zeker goed bedoeld.
In de dorpen waar de karavaan door heen trok, waren enorme feesten georganiseerd en ook aan weerszijden van de weg stonden heel veel mensen. Elke 50 meter was er een ander dweilorkest of muziekband. Het was een heel apart sfeertje.Elk dorp deed zijn best om koffie en koek en energiedrankjes te verkopen en zo de kas van verschillende verenigingen te spekken.
Maar dan ………..kwam je weer buiten de dorpen en was er toch weer die vreselijk lange eenzame dijk die je helemaal af moest zien te buffelen.Hier stonden, af en toe, een paar koeien of schapen op de dijk die ons soms bééeéh toeriepen.Dan kom je jezelf of de man met de hamer tegen. Blik op oneindig en verstand op NUL.Daar waren geen dweilorkestjes of mensen langs de kant om je aan te moedigen. Zulke afstanden moest je dan op karakter lopen, het was wel warm maar niet onoverkomelijk.
Je maakte een praatje met deze of gene en een enkeling heeft een zangbundeltje of je zet zelf in met “3 schuintamboers”.Een man had een mondharmonica waarmee je op die klanken, kilometers kon afleggen. Hij speelde en wij zongen. Knap ……spelen en stevig doorlopen en erg sfeervol.
We zagen een dame, prachtig uitgedost in een Nijmeegse groene rok met linnen gladiolen opgenaaid, met een Nijmeegse gele bloes en bijpassend hoedje en sokken, in hoge wandelkisten. Goh, mevrouw,wat bent u feestelijk uitgedost!!
Toen kwam het verhaal; twee jaar geleden had zij in ernstige mate letsel opgelopen van een val van de trap, de nek op twee plaatsen gebroken, zware schedelbasisfractuur en na revalidatie een pacemaker gekregen. “Als ik over twee jaar de Nijmeegse Vierdaagse weer kan lopen, ga ik uit mijn dak”. En…. Het kwam uit: Trots als een pauw, prachtig gekleed ,”hier loop ik weer na alle narigheid”.
En zo zijn er nog veel meer verhalen te vertellen. Veel mensen lopen met een speciale reden of om een stichting te sponsoren. Ieder heeft een eigen verhaal.Mensen met een embleem van b.v. Santiago de la Compostella….Ja .. al 3 keer gelopen vanuit zuid Frankrijk en al twee keer gefietst vanuit Nederland.
Vanuit de Pyreneeën is het toch al gauw 850 km. Het is een pelgrimstocht die steeds populairder wordt. Zo heeft ieder zijn eigen verhaal.
Op de dijk langs het Maas- en Waal kanaal met vleeskoeien op het talud, vroeg zoontje van 12- 13 jaar aan zijn begeleidende moeder…..”Kunnen koeien zwemmen?” “Nou” zei moeder, “dat weet ik niet, geen idee!” Toen ik dit hoorde, pakte ik het op: “Nou,dat hoef je niet te Googlen, dat kan ik je wel vertellen”.En toen vertelde ik mijn eigen ervaringen met uitgebroken jongvee, die spontaan de IJssel in springen en zonder pardon naar de overkant zwemmen zonder ooit in het water gelegen te hebben. En weer waren we een paar kilometer verder en vergaten we de warmte en de zere voeten.
De 3de dag is de dag van de 7 heuvelen en Groesbeek. In het dorp komen alle afstanden bij elkaar (opstoppingen) en is het een groot feest met , aan het einde, steevast voor elke loper een banaan van de Lidl. Ruim 42.000 stuks.Dan volgen nog 4 heuvels van de weg naar Berg en Dal met de vele campers in de berm.
Het was druk, warm maar wel sfeervol.In Berg en Dal werden we opgewacht door zoon en dochter en drie kleinkinderen. Leuk, met watermeloen en komkommer uit eigen tuin. De kleinkinderen hebben deze laatste etenswaren toch maar uitgedeeld aan groepen militairen die langsliepen.Alles werd snel opgepeuzeld.Verderop zaten, onder de Ulftse vlag, Henk Erinkveld en Annie van Osch met zus ons op te wachten met een fruitbakje voor alle Ulftenaren die zich daar meldden.Verderop in een volkswijk van Nijmegen tussen vele toeschouwers werd je een flesje pruimenlikeur in de hand gedrukt…….Toch maar leeggemaakt( 30 % ) was toch wel lekker!!!Vrijdagmorgen was het tijdens het eerste uur droog maar daarna hebben we twee keer een half uur moeten schuilen voor onweersbuien .Verder gelopen met natte sokken, zelfs de reservesokken in de rugzak zijn natgeregend!!! Bij viaducten over snelwegen werd luid getoeterd door auto’s maar vooral door vrachtwagens die het volledige assortiment aan luchthoorns en toeters en bellen laten horen. Prachtig. Maar dan daagde er in de verte weer een lange dijk. Eerst even koffie met een broodje en dan samen de dijk op langs de Maas van Overasselt naar Heumen. Een onafzienbare lange rij wandelaars op een schier oneindige dijk.
Maar vanaf Heumen zijn het nog maar enkele kilometers naar de Sint Annastraat, oftewel de Via Gladiola. Als je dit hebt weten te bereiken dan word je de laatste 7 km op handen gedragen en krijg je vleugels. Wie de intocht als toeschouwer heeft meegemaakt kan zich er iets bij voorstellen. Dit is met geen enkele Vierdaagse intocht te vergelijken en de Nijmeegse is misschien daardoor ook wel het grootste 4 – daagse wandelevenement ter wereld.
Het is altijd druk ,er is veel lawaai, mensen lopen schuifelend naar de finish, maar het is vooral sfeervol en verslavend. Toch heeft 10 % van de starters op dag 1, deze finish niet willen of kunnen halen.