Voor de Seizoensafsluiting 2017 heeft het UGK een avond bij de petanque-club Montferland in Zeddam doorgebracht. Hier lees je het volledige verslag.
De sopranen waren aan de beurt om een activiteit te organiseren als afsluiting van het zangseizoen 2016-2017. Daarvoor zijn ze bij repetities een paar keer bij elkaar gekomen om de mogelijkheden te bespreken. Uiteraard hing de keus ook af van de kosten. Om er zeker van te zijn dat ze een leuke avond konden organiseren en niet boven het budget uit zouden komen, vroegen de sopranen het bestuur, of het jaarlijkse bijdrage per hoofd verhoogd zou kunnen worden. Dit alleen al was een meesterlijke zet gebleken want het bestuur had er geen moeite mee om het te besteden bedrag op te trekken naar € 10 per persoon.
Frieda had een zwager die een bij ons koor nog onbekend spel als hobby had en een van haar kennissen stond achter de bar van een petanqe club. Er werd grondig onderzoek gedaan naar de spelregels, de spelvreugde, de duur en het verloop van de sport en bovendien moest er nog een kader voor de hapjes en de drankjes worden gevonden. Hiervoor werden de koppen bij elkaar gestoken en alle sopranen hadden daarin een aandeel: er werden verschillende taarten gebakken, er werd voor borrelhapjes gezorgd en er werd een uitnodiging rondgedeeld. De petanque club zou hand – en spandiensten verrichten, de spelregels uitleggen, een spelersschema maken en voor de catering zorgen. Vanwege het wisselvallige weer werd er nog een extra tent bij geplaatst. Alles was perfect voorbereid!
Op maandag 3 juli was het eindelijk zover en werd de tocht naar Zeddam in groepjes aanvaard. Het weer leek fantastisch mee te willen werken. Er was gezorgd voor voldoende parkeerplaatsen, alleen degene die in Zeddam woonde kwam gewoon met de fiets. De petanque club lag in het zandgat in Zeddam, naast de tennisbanen. De weg erheen was al heel mooi, door het toeristendorp naar boven langs de Oswalduskerk en de oudste gemetselde ronde molen van Nederland en net voor de museumboerderij van het Gilde langs naar beneden in een grote boog naar rechts. De ontvangst was met koffie en – jawel: zelfgebakken taart – er was keus genoeg. In het kort werd het verloop van de avond meegedeeld en werden er schema’s opgehangen van wie met wie op welke baan zou spelen. De spelregels werden uitgelegd: hieronder zie je ze van Wikipedia nog eens!
Bij petanque is het de bedoeling om de metalen ballen zo dicht mogelijk bij een klein houten balletje (het but of cochonnet) te werpen. De werptechniek is onderhands en kan variëren: rollen, halfhoog, hoog. De startafstand van de cirkel (van waaruit de spelers werpen) tot de but mag variëren van 6 tot 10 meter. Het spel wordt doorgaans gespeeld op een ondergrond van verhard zand of (grof) grind. In Frankrijk kent de sport de grootste populariteit, met 350.000 bondsleden, en ongeveer 17 miljoen vrijetijdsspelers.
Petanque kan zowel individueel als in teamverband gespeeld worden, waarbij een team kan bestaan uit twee of drie spelers. Men noemt dit ook wel doublette en triplette. Individueel noemt men ook tête-à-tête. Als met drie spelers per team wordt gespeeld, heeft elke speler twee boules, terwijl elke speler bij doublette en tête-à-tête drie boules heeft. De boules (stalen ballen) hebben een diameter tussen 70,5 en 80 millimeter en een gewicht tussen 650 en 800 gram. Het but (‘Frans voor “doel”) heeft een diameter van 30 millimeter met een variatie van 1 mm.
Het team dat (de equipe die) de partij mag beginnen wordt bepaald door loting. Wie de toss wint, trekt een cirkel met een diameter van ten minste 30 en ten hoogste 50 centimeter (tegenwoordig wordt ook een kunststof cirkel gebruikt) en gooit het but uit op een afstand tussen de 6 en 10 meter. Het team dat het but uitwerpt, werpt ook de eerste boule en probeert deze zo dicht mogelijk bij het but te plaatsen. Daarbij moet erop gelet worden dat de voeten binnen de cirkel staan en zij niet van de grond mogen komen voordat de geworpen boule de grond heeft geraakt.
Vervolgens mag de tegenpartij proberen een boule dichter bij het but te plaatsen (pointer), de boule van het andere team te verplaatsen (tirer of schieten) of het but te verplaatsen, om zo zelf dichter dan de tegenstander bij het but te komen liggen.
Er wordt niet om beurten gespeeld, maar het team dat het dichtst bij het but ligt, speelt pas weer als de tegenstander beter ligt of geen boules meer heeft.
In het laatste geval mag dat team proberen meer punten te scoren door boules dichter bij het but te leggen dan de beste boule van de tegenstander. Voor elke boule die een team dichterbij heeft geplaatst dan de tegenpartij krijgt het één punt (dus maximaal 6 punten bij triplette en doublette). Dan is de werpronde (of “mène”) voorbij. Het team dat heeft gescoord, trekt een cirkel rond de plaats waar het but lag en gooit het opnieuw uit, waarmee de volgende mène begint.
Het spel eindigt zodra een team 13 punten heeft behaald.
De club had vrijwilligers geregeld die erop toezagen dat de spelregels goed werden begrepen en uitgevoerd. Het spel kon beginnen en iedereen, letterlijk iedereen had de handigheid om in het team goed voor de dag te komen en er plezier aan te beleven. Ton van Hoevelaak heeft er de ontdekking gedaan van misschien wel een nieuwe hobby!
We hadden het allemaal prima naar de zin, maar voor Anton was de pret helaas afgelopen toen hij een ernstige aanval van duizeligheid kreeg. Hij moest stil rechtop blijven zitten en zijn hoofd niet bewegen. Dat is erg moeilijk als je je zo beroerd voelt maar gelukkig waren Gerda en Peter er direct bij en hebben Anton heel goed gesteund en ondersteund. Wat een fantastische mensen zijn het toch dat ze doen wat nodig is en er rustig en opgewekt bij blijven. Anton is door hen met zorg omringd naar huis gebracht en de volgende dag heeft hij ons met een mail gerustgesteld, het g
ing al weer helemaal beter met Anton!
Wies had op 3 juli de leeftijd der sterken bereikt: ze werd 80, ze had haar verjaardag al eerder gevierd en was er gewoon bij, mooi toch? We konden haar feliciteren en omdat we toch allemaal bij elkaar stonden hebben we voor haar “langzalzeleven” gezongen. Wies had in het verleden een bokaal gewonnen in Frankrijk bij een petanque wedstrijd. Deze beker had ze aan Frieda gegeven. Deze trofee werd aan de actualiteit aangepast en laat uitgerekend haar Niek die winnen!
Na de koffie met krentenwegge gingen we huiswaarts, het was een avontuurlijke klim omhoog uit het zandgat zonder verlichting, maar iedereen is heelhuids thuis aangekomen.
We hebben een mooie avond gehad met veel beweging en gezelligheid. Ook de vrijwilligers van de club hebben het naar de zin gehad en wat ook leuk was: we hebben zelfs drie kwartjes van de vaste bijdrage overgehouden!
Allemaal bedankt, lieve sopraantjes!
Chris van de Meerendonk
Meer foto’s