`t was een fijt, ze konnen d`r niet onderuut, Willem en Doortje wazzen deze zommer twaalf en een half joar getrouwd. De zeuvende van de zeuvende. Net at de earpels de-ruut waren, had de boer um now dan ook een dag gratie verleend, een dag gratis veur de trouw dag. Veur Doortje ook gunstig, umdat `t fruit aan de beum, en de bessen nog niet riep waren, en de zommer gruunte al in ingemaak waren. De moes en de jonge prei zat ook al in de grond. Effen een hòtje wat rust. En dan kwam roodkapje, De boerin; um een mendje kessen te brengen. Met heur eeuwige rooie stola met heur eeuwige bi-j passende rooie huudje. Ze wisten allebei dat ze niet kwam um dat scheit bitje kessen te brengen, maor um effen een loenzende blik werpen in Doorje z`n huusholling. En tevens wat nog belangrieker was een blik te werpen op `t stukse moestuin, of de boer niet al te royaal was gewes met `t wegeven van`t hofzoat veur de gruunte planten. Maor `t kleine huuske van Willem en Doortje ston de` r goed bi-j. En van Doortje ko`j ook niks zeggen. De boerin scharrelde nog wat ni`-jschierig rond, en beslaot maor weer naor heur eigen grote hoeve te gaon, nao gekekken daor Willem en Doortje.
De organisatie mos dan ook al in januari plaats vinden. De kesboom was met kloet en al weer terug gezet in de hoek van de moes tuin. De gipsen beeldjes waren weer zorg vuldig in kranten papier gewikkeld en op zólderke gezet. Now kon Doortje beginnen met `t op een ri-jke zette van de neudige werkzaam heden die vericht mosten wodden. Allereers mosten de kozienen gevarf wodden. De tuuten konnen niet allemoal meer loslopen en de ren mos groter en verni-jt wodden. Doortje wol geen tuute stront op `t erf. Aan de veur kant mosten aan bijde kante van `t pèatje Afrikaantjes gezet wodden, des noods met nog een rendje salvia`s en agratum. Dan mos Willem `t geiten hok opknappen en witten, `t zòlderke mos opgeruumd en gereed gemaak veur een sloap plek. Zo dat was alvas veur Willem. Heur eigen lieske was zich boar langer en betrof serieus denk wark. Zo begon Doortje dus al in Januari met een rooie kleur te iesberen, Willem hoefde ze niet weg te sturen den ging van zelf wel, en ging zien nood klagen bi-j Hent zien kameroad ‘’. Wat zeg i-j mien now Willem; Krieg wi-j fees van `t zommer’’.’’ En d`r mos van alles gebeuren.’’nólde Willem verder. Hà doar zag Hent wel brood in. Mieneke wed dan ook gauw op de heugte gebrach en de plannen wedden vedder gesmeed. Veur wat heurt wat. Hent zol Willem wel helpen met de activiteiten en zag `t helemoal zitten zo’n eat en drink dag bì-j Doortje, want eaten kòken dàt kon ze.Met Hent as opperman kwam `t in odder, mos ook Doortje toegeven. Moar ze schaamde zich kappot veur de buurt, at weer es met zien olde bak fiets aan kwam zetten. Niet zozeer den bakfiets, maor wat e d`r allemaol op gelaaie had. Laats had è twee plee potten d`r baoven opliggen. En willem wed d`r duftig op an gesproaken dat e doar wat van mos zeggen. Now was Willem niet die gene den orders aan andere kon geven, maor gewend was te reagèren op orders van anderen. Dus kek e stomverbaas noa wat Doortje um vroeg. Doortje wed allanger hoe rooier, as een kalkoen begon ze te briezen. ‘’Wat stao i-j mien now an te gapen, Hent kump d`r zo an en zùrg dat e dat merakel achter `t huus zet’’. Doortje vlaog de kókken uut recht in de armen van Hent. “Aj,jaj” float Hent. En kek naor de verbrouwereerde Willem. Hà, hed ze las van opvliegers Willem? Ja vond Willem, daor lek `t wel op. En kon now een weer woord geven at Doortje weer zo rood wed. ’’Hij las van opvliegers?” Goed bedoeld , moar toch kon è dan moar bèter `t haze pad kiezen.
Half juni waren de activiteiten zo Doortje `t met een deftig woord nuumde zo goed as afgerond. Zelfs de gedienen waren al gewassen. Moar woar Doortje vol trots elke keer effen langs mos lopen was naost `t geiten hok, wat now geen huuske meer hete maor w.c. Hent had de poepdoos weg gehaald en een witte pleepot op `t gat gezet, moar van `t gat zag i`-j now niks meer en Doortje mos now w.c papier kopen aan een rulleke, woar Hent een klòske veur gemaak had en aan de muur had gehangen. Ze had de pleepot net zo lang gepoets tot e glom as een spiegel. De muren van `t geiten hok en de w.c waren now strak wit gekalk. Ook had Hent een deur met een slot gemaak, en had niemand meer in kiek. Nee Doortje mos now heel vaak noar de w.c. met een nog ès een defftig woord privé.
De daotum naderde de laatste hand wier geleg an zòrg veur de kleren èten en drinken. De stropdas ontbrak aan Willem zien costuum ‘’ met den knup wedde vrògger de mensse an op gehangen ‘’ zei Willem dan steen vas. `T fees begon ook veur Joepke en Teuntje want tante Mieneke kwam oppassen, doar was ze bèter in dan met de poetslap. Ook zòl tante Mieneke blieven slaopen en moste Joep en Teuntje op `t zòlderke slaopen. Dan kon Tante Mieneke in `t ledikant. Alles was geregeld en de spanning steeg, Willem bleef van wège de opvliegers van Doortje wieselijk uut de buurt.
De kark diens werd verzòrg door `t parochie koor. Doortje werd rood en de zaddoek was geen oaverdaot. Willem zat naost heur duftig te snoeven en kreeg herhaaldelijk een por van Doortje. Maor `t uut de kark lopen met `t geluuj van de klokken schoat beiden de moed vol. De hele Familie, buurt en bekenden zonge `t lang zullen ze leven op de stoep van de kark. De pastoor zol den middag ook nog kommen. De dag was gezègend.
De oavend brak an, de jonges mochten tot de schemer op blieven van Doortje en wedden op héúr saluut noar bed gebrach deur Mieneke. Dat was misschien nog wel `t leukste van de hele dag, dat was lachen met tante Mieneke at hun moeder `t niet heurde of zien kon. Dit keer met alle grappen van dien werden ze in hun nacht gerei gehesen en onder de dèkes gewerk. Dan begon tante Mieneke te vertellen van Sjors en Sjimmie ,van de toverdrank in `t rovers hol.
Sjors was de slimste, de zwatte Sjimmie, zien vriend ,deed wat Sjors zei. Dich noast mekaar gelègen ondergingen ze de sluuptoch naor `t rovershol waor ze aan gevallen konnen wodden deur leeuwen en tijgers en krokodillen. Hun oren gingen al langer hoe wie-jer los stoan en de dèkens gingen al langer hoe hoger. Sjors en Sjimmie waren now in de grot bi-j de toverdrank. Waor ze, at ze d`r van dronken, alles konnen wodden wat ze wilde. Zo now was `t wel genog vond Mieneke en wensde heur schatigge nèèfkes een goeie nach. De inmiddelse schemer werd steeds meer schemer, wat de jonges met een deugelijk inlèvings vermogen, tot lèven wisten te brengen.
Tot in de late uren, en nog buuten zittend, mos Doortje effen duudelijk maken dat ze naor de W.C mos, in de hoap dat huur late visite ook effen gebruuk zollen maken, zo tevens blik konden werpen op heur gerief. Moar dan; een gegil en gekrijs uut Doorje`s kealgat, waor nao de hele club visite naor binnen vlaog. ‘’Kiek, kiek’’, of Doortje spoken zag, vlaog ze op heur privé hòkske en dei de deur op slot. Mieneke zag de eiekòlen op de grond liggen, oaveral zwatte handen en vègen, ook op`t tòfeltje met drank flessen, veural de rooie en de gèle drank waren zich boar minder in de flessen. Van de umgevallen jenever fles drupten de laatste druppels noar de grond. Mieneke rende naor`t zòlderke met een heel stark vermoeden. De anderen hadden werk zat um Doortje tot andere gedachte te brengen. Dat dit met op zet iemand gedaon had, dat heur `t niet was gegund en nog vol meer wat de aover de toeren Doortje zich in de kop haalde. Mieneke had èèn blik neudig um een antwoord te kriegen veur deze twee schatjes in diepe slaop , met de slaals nog um van de kapstok gehaald met een wandelstok naost `t bed en met de zwatte vegen van de kolen op de jongste zien snuut en handen, met een drank luch van een grote um zich hen. Mieneke bestierde `t van `t lachen en kon niet eerder noar onderen wanneer ze uut gelachen was. Met moeite um heur gezich in de plooi te hollen liep ze `t zòlder trepke af en heurde ze an wat d’r wel niet an de hand was gewes. Ze hadden Doortje op bed geleg met een pilleke, veur de nachrus. Ze vuulde ondanks dat Mieneke heur zuster van haver bis gort kende, zich toch verant woodelijk en vertelde de paar noaste verwante `t verhaal , die èven krom lagen van`t lachen. Moa met alle goeds zette ze samen een schoon maak actie op touw. Mieneke en Hent bleven waken. Hent in de bak fiets in `t geiten hok, Mieneke bleef onder de walm van de alcohol waken bi-j `t tweetal. Ook um ze de andere margen weer blank an de taofel te kriegen. Heur zuster kon bi-j komme nao al den drukte. Willem hield zich op een afstand buuten met zien piep den duftig kwalmde, Willem wis now van wante en zei wieslijk naor Hent: ‘’Dat was een op vlieger’’.
Liesbeth Bolk.