Dag zangersvrienden,
Half april heb ik jullie verteld dat ik de komende 2 of 2,5 maanden niet zou verschijnen op de repetities. Ik heb met onze jongste zoon Joost de Caminho Francais de pelgrimstocht Santiago de Compostella gelopen van uit het Zuid -Franse Saint Jean Pied- de -Port. Dit loopt vanaf net voor de Pyreneeën tot aan de westkust van Spanje naar Santiago de Compostella en is een pelgrimstocht van 800 km dwars door het Noorden van Spanje. Ik had hiermee kennis gemaakt doordat we op de snelweg in Spanje vaak bij Burgos groepjes mensen en individuen hadden zien lopen met grote rugzakken en soms met vlaggen.
We hebben ons eerst wat ingelezen en zijn lid geworden van het Nederlands Genootschap om informatie en reisliteratuur te krijgen. Omdat mijn echtgenote weinig trek had in zo’n onderneming meldde zoon Joost zich om mee te lopen. Hoe mooi wil je het hebben!!!!!
Vanuit Brussel-Charleroi zijn we naar Biarritz gevlogen en toen met mede pelgrims naar het startpunt gereden met een taxibusje. Toen hebben we op het pelgrimskantoor onze pelgrimspas en de eerste stempel hierin gehaald. Deze pelgrimspas geeft je toegang tot de overnachtingplaatsen op de route en met elke dag minimaal 1 of 2 stempels onderweg geeft het in Santiago recht op de z.g. Compostella. Dit is een certificaat van het Bisdom dat je de pelgrimsweg minstens de laatste 200 km hebt gelopen of 400 km hebt gefietst of te paard bent gegaan.
Na de overnachting vertrekken we ‘s morgens om 6.45 uur voor de eerste etappe van 26 km. Dit is niet erg lang maar vooral heel erg zwaar om 1200 meter hoogteverschil te overbruggen. We moeten direct steil omhoog over de Pyreneeën en ik kan je vertellen dat dat knap steil is. Maar we zijn nog fris en vol goede moed en het is gewoon keihard doorstampen met een rugzak met zo’n 12 kg. bagage, bocht na bocht en bergpaadje na bergpaadje met in de voormiddag een druilerige regen en mist. Als je dan, na een middagpauze in een bergkroegje, ‘s middags rond 14.30 uur aankomt bij een enorm groot klooster in Roncevalles, Spanje, wordt je hartelijk opgevangen door Nederlandse vrijwilligers.
Deze overnachtingplaats, refugio of auberge genaamd, wordt vanuit Nederland bemenst door vrijwilligers en geheel verzorgd en schoongehouden. Perfect. De refugio is recent verbouwd en ingedeeld met scheidingswandjes in “hokken” van 2 stapelbedden met matras en hoofdkussen voor € 10 per slaapplaats, mannen en vrouwen door elkaar, alleen zijn toiletten en douches gescheiden. Je kunt direct aangeven of je mee gaat dineren en er is keuze uit twee menu’s, ook voor €10. Het is goed eten met 3 gangen met onbeperkt water en wijn en er wordt gezamenlijk gegeten, vaak in groepjes.
Elk dorp of stad die je op de tocht passeert of waar wilt overnachten heeft meestal meerdere auberges, vaak met een restaurantje. Ook kun je dikwijls bij particulieren overnachten, soms ook aangestuurd door gemeenten. Soms is het verblijf heel mooi verbouwd en schoon, soms ook donker en smerig zonder verf. ‘s Middags rond drie uur – half vier moet je zorgen voor een overnachtingsplek en maaltijd om de tocht vol te kunnen houden. En na 7 tot 8 uur uren lopen met je rugzak heb je er dan ook wel genoeg van!
Op het platteland zijn de dorpjes vaak volledig gericht op de vele pelgrims die er van het vroege voorjaar tot soms diep in de herfst onderweg zijn. Het zijn wandelaars of fietsers en ook ontmoet je Spanjaarden te paard. De eerste week loop je door Baskenland. In het voorjaar voel je de natuur als een warme deken om je heen. Je wordt omringd door prachtig bloeiende planten en bomen met echt lekkere geuren en volop zingende vogels van allerlei pluimage. Het is hele dagen echt genieten! Verderop zie je grote wijngebieden in de streek Rioga en mooie dorpjes in Galicië. Het zijn vooral toch de ontmoetingen met mede pelgrims die deze tocht ontzettend mooi en waardevol maakt.
[KGVID width=”300″ height=”169″]https://ulftsgemengdkoor.nl/wp-content/uploads/2018/09/IMG_2982.mov[/KGVID]
Niet Santiago is het doel maar de weg ernaar toe.
Vanuit de hele wereld zijn ze onderweg naar Santiago. We zijn tegengekomen: Een dame uit Zweden, mannen van middelbare leeftijd uit Duitsland – Frankrijk -Engeland- Ierland maar ook twee jongens uit Kazakstan, een orthodoxe priester uit Roemenië, twee jonge Russische meiden van rond 20 jaar. Er lopen ook Amerikanen mee en Zuid – Amerikanen, vaak met een religieuze achtergrond, Koreanen en Japanners die amper te verstaan zijn. Maar allemaal hebben zij de intentie om elkaar te willen verstaan en te begrijpen. Zo ontstaat er een vriendengroepje van een Siciliaanse kok Leonardo, een Braziliaanse “zanger”, Irlan en de Portugese Antonio en wij als nuchtere Hollanders. Het gaat om samen lopen, eten en heel veel lachen en drinken maar elkaar blijven en ondersteunen als er iemand moeilijkheden ondervindt.
Verder in kerken en kerkjes een stempel halen en een kaarsje opsteken voor mensen in nood of op verzoek vanuit Nederland. Zo kom je ook soms saaie, kale afstanden door met soms hele verrassende dingen (zie uitgebreid verslag). 
Het samen te kunnen gaan met mijn zoon Joost heeft ons zeker ook goed gedaan. De verstandhouding was al goed maar doordat je veel tijd samen doorbrengt is die alleen maar verder verdiept. Er werd samen ook heel veel gelachen en het is erg gezellig geweest.
Na 28 dagen wandelen met gemiddeld 27 km per dag zie je de kathedraal van Santiago de Compostella in de verte opdoemen. Je weet dat je het gezamenlijke avontuur toch heel goed hebt kunnen doorstaan en je wordt overweldigd door emotie om het naderende afscheid van de tochtgenoten maar zeker ook door dankbaarheid dat je dit indrukwekkende avontuur hebt mogen volbrengen.
[KGVID]https://ulftsgemengdkoor.nl/wp-content/uploads/2018/10/IMG_3457-720p.mov[/KGVID]
De vieringen in de kathedraal met het wereldberoemde zwaaiende wierookvat betekenen het definitieve einde van een geweldig avontuur met vele goede herinneringen.
Met vriendelijke groet, Frans van Hal
Voor het volledige verslag zie onderstaand document :
Verslag Frans van Hal Pelgrimstocht Santiago de Compostella