Sorry koorleden, het was me ontgaan dat ik aan de beurt ben voor een bijdrage aan de Pen. Gelukkig hebben we een prima secretaris en ben ik …inderdaad in de spreekwoordelijke pen geklommen.
Zingen is iets dat ik mijn hele leven eigenlijk al een beetje heb gedaan. Zoals waarschijnlijk iedereen dat vanaf de kleuterschooltijd geleerd heeft. Maar natuurlijk ook, en misschien nog wel met meer plezier, gewoon thuis binnen ons gezin. Als jongste en met een grotere zus die heel graag schooltje speelde en ook heel graag zong, ging dat natuurlijk vanzelf. We hadden thuis een pick-up en een bandrecorder en daarmee konden we ons muzikale hart ophalen.
Op de lagere school werd een klein traporgeltje gebruikt bij de zangles, een geweldig indrukwekkend instrument voor mij. En zingen stond verrassend geregeld op het programma, evenals trouwens godsdienstles en verkeer!! Van geschiedenis en aardrijkskunde uit die jaren is misschien minder blijven hangen in mijn
geheugen dan van muziek, godsdienst en verkeer. En tja, wat is er het belangrijkst in het dagelijks leven, bedenk ik nu? Soms moesten wij als leerlingen voor de klas komen staan en solo een liedje zingen om een cijfer voor het rapport te krijgen. Voor een aantal klasgenootjes was dat een traumatische ervaring….. die nog verergerde als ze met hun rug naar de volle klas moesten gaan staan. Anno 2020 zal dat vast niet meer zo gaan.
In ons dorp, Silvolde, was er een korte periode een koor dat repeteerde in het patronaatsgebouw, tegenover het Marktplein. Ik mocht ook meedoen met de oudere buurtgenoten, al was ik misschien wel te jong daarvoor. Een aantal liedjes heb ik altijd onthouden en zing ik in mijn hoofd nog wel eens, zoals:
Hoor het orgel speelt, dat is het begin, tsjing boem.
Kijk de boeren die hebben wel zin, tsjing boem.
De boerinnen zo mooi, in hun zondagse tooi, die stappen de draaimolen in, tsjing boem.
Misschien kent iemand van jullie de verdere tekst?
Eind jaren zeventig ben ik een tijdje lid geweest van het koor van de studentenkerk in Nijmegen, heerlijk om daar te zingen. De liederen van Huub Oosterhuis vond en vind ik prachtig.
Zingen deed ik natuurlijk ook elke dag voor en met onze kinderen: tijdens het wandelen met de kinderwagen en bij de wieg, op de fiets met de kinderen voorop en achterop in kinderzitjes. Vaak zomaar onzin teksten of zingend praten. Vast en zeker heel herkenbaar voor jullie. En de liedjes van Bert en Ernie komen nu nog elk jaar bij het hele gezin uit de muziekboxen bij het voorbereiden van de surprises en gedichten voor Sinterklaas en in de kersttijd.
Natuurlijk werd er in de vakanties ook lekker gezongen als we met een zeilboot met veel kinderen aan boord de ene na de andere canon zongen en het galmde over het water! En oorverdovend was het zingen tijdens de wandelvierdaagse met onze kinderen in hun basisschooltijd! Vooral als de groep door een tunneltje liep….
Natuurlijk wil ik afsluiten met de repetities (en enkele uitvoeringen) met het UGK: zingend de week door met de melodie van de repetities in het hoofd en vooral met de wens dat we snel weer veilig met elkaar van samen zingen mogen genieten!
Dorien
De Pen geef ik nu door aan: Thea Tangelder