Om half zeven verzamelden we in De Oevelgunne. De ruimte was klein, ze hadden op dat moment geen andere ruimte beschikbaar, dus een aantal koorleden nam plaats op de gang. Om zeven uur gingen we naar de zaal voor het concert. Het koor heeft bij het afscheid van Chris van de Meerendonk een elektrische piano van haar cadeau gekregen. Door Corona waren we niet eerder in de gelegenheid die piano te gebruiken. Bij dit concert konden we hem voor het eerst gebruiken. Gerard heeft ons zelf kunnen begeleiden op deze nieuwe aanwinst.
De zaal waar we onze kerstliederen ten gehore mochten brengen zat lekker vol. We begonnen met een lied dat iedereen kent en daarom werd er ook goed meegezongen: “Wij komen tesamen”. Gerard vertelde telkens iets over het lied dat we gingen zingen en regelmatig zag je in de zaal mensen knikken en enthousiast reageren omdat ze de liederen kenden. Na de samenzang volgen de drie mooie
liederen “Resonet in Laudibus” “Tolite Hostias” van Camille Saint Saëns en “Puer Natus est Nobis” van Anton Diabelli. Daarna was het weer tijd voor een samenzang, het welbekende “Nu zijn wellekome”.
Tijd voor twee Engelse liederen, want wat hebben die Engelsen toch ook prachtige kerstmuziek gemaakt. We zongen “This Holy Christmas Night” en van John Rutter “Christmas Lullaby”.
Daarna hadden we even pauze. Er was koffie, thee en frisdrank en Tineke had weer voor heerlijk kerstbrood gezorgd.
Na de pauze begonnen we met “Ere zij God”, dat weer door iedereen kon worden meegezongen. Gerard vertelde dat we nu een blokje Duitse liederen gingen zingen, want in Duitsland is Kerstmis heel belangrijk. Dat werd door het publiek beaamd en met vreugde begroet. Eerst zongen we “Gegrüßet seist du Maria”, “Ehre sei Gott” en “Sei willkommen” en vervolgens “O Jesulein Süss” van Johann Sebastian Bach. We zongen samen “De herdertjes lagen bij nachte”. Echt zo’n lied dat iedereen kan dromen en dus goed kan meezingen. “Transeamus” van Hubert Cuypers is ook een bekend lied en werd dus ook zachtjes door een aantal mensen meegezongen. We eindigden met het Duitse “Stille Nacht”. Een aantal mensen had al gevraagd of we dit ook gingen zingen en zich er al op verheugd.
We kregen een groot applaus. En wat is er mooier dan na elk lied te horen: “Wat was dat mooi!” Met een goed gevoel gingen we weer naar huis.
Anneke Hettema