Afgelopen vrijdagmorgen 19 juli kregen we het bericht, dat Wim Ratering de avond ervoor was overleden. Zó plotseling . . . .
We zagen wel dat Wim de laatste tijd wat gezondheidsproblemen had en dat hij wat moeilijker ging lopen. Maar als het even kon dan was hij op de repetitie. Het was een doorzetter: “Ik bun eigenwies” zei hij over zichzelf. Zijn overlijden kwam desondanks onverwachts. Wim was een trouw lid. Uiteraard hield hij van zingen, maar ook van gezelligheid en vriendschap.
Maandag 8 januari 2007 verscheen hij voor het eerst op de repetitie. Zijn vrouw Riet was al lid, dus was het gezelliger om samen met haar naar de zang te gaan.
We kenden Wim uiteraard al wel van de UGK-uitjes en van zijn werk als ober bij Van Hal in Voorst. Hij was daar trouwens “kind aan huis”. Hij vertelde vaak op de repetitie in de pauze, dat hij er weer even naar toe was gefietst. Fietsen deed hij sowieso heel graag. Zo vertelde hij dat hij samen met Riet elk jaar naar Schoorl ging om door de duinen te fietsen. Helaas kwam er daarna een periode dat Riet alzheimer kreeg en na een tijd werd opgenomen in het verpleeghuis Debbeshoek. Dagelijks ging hij naar haar toe. “Leo zullen we de afdeling van Riet eens met Carnaval verrassen?” Zo kreeg die afdeling dus bezoek van twee Clowns die een muzikale serenade brachten . . . . .
Ook als er bij ons koor iets door de bassen georganiseerd moest worden was Wim van de partij. We herinneren ons misschien nog het muzikale optreden als “engel Gabriël”. We repeteerden toen nog bij Alard in de Hemel. Dat Wim zich thuis voelde bij ons koor liet hij merken door zeer trouw, ondanks toenemende ouderdomskwalen, tóch steeds de repetities tot het laatst toe te bezoeken.
We zullen Wim blijvend herinneren als een zeer trouw lid, een goeie zanger en als een zeer sociale man.
We zullen hem missen, zijn zang . . . zijn gezelligheid en vriendschap . . . . . .
Namens de bassen